زندگی شیرین در کنار دختری به نام «تیارا»

یک زوج جوان در ابتدای زندگیشان تصمیم می‌گیرند سرپرستی یک کودک را بر عهده بگیرند. بعد از چند سال از ازدواجشان «تیارا» را انتخاب می‌کنند.

خبرگزاری میزان _ فارس نوشت: حضور فرزند در خانواده یکی از زیباترین تجربه‌هایی است که هر زوج جوان تمایل دارند شیرینی آن را در زندگی خود احساس کنند؛ اما ممکن است خانواده‌هایی از این نعمت محروم مانده و به دلایل متعدد نتوانند صاحب فرزندی شوند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در این میان نیز کودکانی هستند که به دلایل مختلف والدین خود را از دست داده اند واین احتمال جود دارد که به دلیل نداشتن بستگان نزدیک برای ادامه زندگی درمعرض خطرات روحی و روانی قرار بگیرند و درنتیجه به مراکز نگهداری از کودکان بی‌سرپرست منتقل می‌شود.

در این میان کودکانی با شرایط‌های ویژه نیز وجود دارند و مبتلا به اختلالات خاص جسمی می‌باشند و مراقبت از آن‌ها سخت‌تر از کودکان عادی است و همچنین خانواده‌هایی هستند که با آگاهی از شرایط این کودکان خاص تصمیم میگیرند تا آن‌ها را به سرپرستی قبول کنند تا در آغوش گرم خانواده آن‌ها به زندگی ادامه دهند؛ خانواده کرمی یکی از زوج‌های جوانی هستند که سرپرستی یکی از این کودکان را به عهده گرفته اند.

محمدرضا کرمی متولد ۱۳۷۰ وهمسرش فاطمه طاعتی متولد ۱۳۷۱ هستند. محمد رضا در یک مرکز خیریه کار میکند که حدود ۱۵۰ کودک بی سرپرست در آنجا زندگی می‌کنند. او و همسرش در ابتدای زندکی مشترکشان علاقمند بودند یک کودک بی سرپرست را به فرزند خواندگی بپذیرند، اما به دلیل پایین بودن سن آن‌ها نسبت به شرایط فرزند خواندگی این کار محقق نشد. آن‌ها این ترس را هم داشتند که اگرکودکی را به فرزند خواندگی قبول کنند و بعد خودشان صاحب یک فرزند بشوند ممکن است آن کودک را کنار بگذارند. چند سالی که از زندگیشان گذشت تصمیم گرفتند خودشان ابتدا طعم فرزندآوری را بچشند و بعد برای فرزند خواندگی تصمیم بگیرند.

محمد رضا که در مرکز خیریه فعالیت داشت هر روز با کودکان بی سرپرست که دارای شرایط خاص بودن سر و کار داشت تا اینکه در سال ۹۸ زمانی که برای تحویل چند کودک جدید به مرکز رفته بود، درمیان آن کودکان بچه‌ای با قامت بسیار کوچک به اسم تیارا توجه محمدرضا را به خود جلب میکند.

تیارا مبتلا به اختلال «آکندروپلازی» بود. حدود یک سال که از ورود تیارا به مرکز خیریه میگذشت، محمد رضا با همسرش مجدد به این فکر می‌افتند تا تصمیمی که سال‌های اول ازدواجشان در ذهن داشتند عملی کنند. اما این بار ترسی دروجود آن‌ها نبود، محمد مهدی فرزند آن‌ها حدودا یک ساله شده بود و تصمیم آن‌ها برای آوردن فرزندی دیگر به جمع خانوادگی اشان جدی‌تر شده بود. آن‌ها تصمیم گرفتند کودکی را قبول کنند که هیچ کسی او را قبول نمی‌کند و این تصمیم آن‌ها موجب شد تیارا به جمع خانواده گرمی بپیوندد.

مرکز خیریه نگهداری از کودکان خاص محل کار محمد رضا؛ تیارا قبل از پیوستن به خانواده کرمی ابتدا در این مرکز نگهداری می شد. خانواده کرمی بسیاری از شب ها به مرکز می روند و آنجا را مانند منزل خود میدانند. توجه مردم حاضر در یکی از پارک های تهران به خانواده کرمی جلب شده است . آنها بی توجه به نگاه دیگران به بازی خود ادامه میدهند. ارتباط محمد رضا با هر دو فرزندش به یک اندازه است و تفاوتی بین آنها قائل نمیشود آکندروپلازی یک اختلال ژنتیکی است و افراد دچار این اختلال بازوها و پاهای کوتاه و دستانی ستاره ای شکل دارند. فاطمه طاعتی مادر تیارا میگوید : بسیاری می گفتند که نمی توانید تیارا را بیاورید، اما ما درباره ازدواجمان حرف حرف خودمان بود و درباره تیارا نیز همین کار را کردیم، مصمم بودیم و انتخابمان روی این دختر بود. محمد رضا میگوید اگر به عقب برمیگشتم زودتر تیارا را به خانه می آوردیم. هر چه بچه ها کوچکتر باشند بسیار زودتر برخی مشکلات پیش روی کنار گذاشته می شوند، این مشکلات اقتضای سن بچه ها است. ارتباط کارکنان رستوران با تیارا بسیار سمیمی است. مادر تیارا در اوایل ورود تیارا به خانواده پرسنل رستوران را به خانه خود دعوت کرده بود تا در خصوص شرایط تیارا اطلاعات بیشتری کسب کند. خانواده کرمی گاهی اوقات به رستوران کوتاه قامتان در تهران میروند و با خانواده های دیگر و پرسنل رستوران دیدار میکنند. خانواده کرمی گاهی اوقات به رستوران کوتاه قامتان در تهران میروند و با خانواده های دیگر و پرسنل رستوران دیدار میکنند. تیارا بی حرکت بر روی صندلی خودرو نشسته تا محمد مهدی که روی پای تیارا به خواب رفته بیدار نشود. خانواده کرمی در منزل یکی از دوستان خانوادگی اشان هستند. آکندروپلازی یک اختلال ژنتیکی است و افراد دچار این اختلال بازوها و پاهای کوتاه و دستانی ستاره ای شکل دارند. تیارا به درخواست محمد رضا تلاش میکند تا گردن پدرش را ماساژ دهد و تیارا از این کار بسیار لذت میبرد. هنگامی که مادر تیارا او را آماده میکرد تیارا به شدت برای بدست آوردن جارو برقی خود بی تابی میکرد . محمد رضا تلاش میکند تا محمد مهدی را سرگرم کند تا فاطمه بتواند تیارا را برای رفتن به بیرون از منزل آماده کند. محمد رضا میگوید ما وقتی تیارا را به خانه آوردیم هیچ صحبتی نمی کرد، گفتیم او را به گفتار درمانی و کار درمانی ببریم، اما به دو ماه نرسید که صحبت کردن را شروع کرد بسیاری از کودکان به وسایل شخصی خود حساس هستند و حس مالکیت دارند احساسات تیارا هم نسبت به وسایل شخصی خود اینگونه است. اسم عروسک های تیارا خرس مهربان و سارا است. فاطمه طاعتی سعی میکند به کمک تیارا و محمد مهدی کارهای خانه را انجام دهد تا هر دو آنها همکاری با هم را یاد بگیرند. محمد مهدی تلاش میکند برای تیارا یک چنگال بردارد. آکندروپلازی یک اختلال ژنتیکی است و افراد دچار این اختلال بازوها و پاهای کوتاه و دستانی ستاره ای شکل دارند. مهمد مهدی حدود یک سال از تیارا کوچک تر است محمد رضا میگوید اوایل که تیارا به جمع خانواده وارد شده بود ابتدا کمی با محمد مهدی پسرم مشکلاتی داشت آما با گذشت زمان همه چی به حالت عادی برگشته است. بیشتر بخوانید: ۵ سال انتظار برای فرزندخواندگی

انتهای پیام/
خبرگزاری میزان: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود

برچسب ها: فرزندآوری فرزندخواندگی

منبع: خبرگزاری میزان

کلیدواژه: فرزندآوری فرزندخواندگی فرزند خواندگی خانواده کرمی مرکز خیریه محمد مهدی بی سرپرست محمد رضا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۱۱۳۷۹۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

طلاق از شوهر به‌خاطر خیلی خوب‌بودن!

چند وقت پیش شایعه شده بود که همسر اول «کاکا»، ستاره سابق تیم‌ملی برزیل، میلان، رئال و... از او به‌خاطر خیانت جدا شده است. حالا به‌تازگی «کارولین سلیکو» در گفت‌و‌گویی که همه را شوکه کرد، در این‌باره گفت: «کاکا هرگز به من خیانت نکرد. او همیشه با من خوب رفتار کرد و خانواده فوق‌العاده‌ای به من داد. اما من خوشحال نبودم، چون یک چیزی کم بود. مشکل این بود که او برای من خیلی کامل و بی‌نقص بود». اما آیا واقعا خیلی خوب‌بودن شوهر می‌تواند به طلاق منجر شود؟

چرایی طلاق از همسر خیلی‌خوب

بسیاری از محققان طلاق را یک رویداد بحرانی در زندگی فرد می‌دانند. بیشتر تحقیقات نشان داده‌اند، ختم زندگی‌مشترک با کاهش سلامت، تفاوت‌های شخصیتی و اختلالات روان‎شناختی و سایر موارد همراه است. در هر رابطه‌ای که به شکست منجر می‌شود، عوامل مختلفی در آن نقش دارد و همچنین دو نفر (زوجین) در پدیداری مشکلات سهم دارند. اما درباره زوجینی که معتقدند به دلیل خوبی‌های بیش ازحد همسرشان طلاق گرفته‌اند، می‌توان چند نکته را مدنظر داشت که در ادامه به آنها اشاره خواهم کرد.

۱. پای یک ویژگی شخصیتی در میان است

خوبی‌های بیش از حد همسر، ممکن است به‌خاطر یک ویژگی شخصیتی باشد. مثلا همسر بسیار سلطه‌پذیر تمایل دارد از همه خواسته‌های خود بگذرد و خودش را قربانی شرایط خاص خانواده کند.

۲. جابه‌جا شدن نقش زن‌و‌مرد در زندگی‌مشترک

از لحاظ رویکرد سیستمی در خانواده، گاهی نقش‌های زوجین جابجا می‌شود. مثلا زن نقش مرد را برعهده می‌گیرد (بیرون از منزل کار می‌کند و ...) و مرد نقش زن را برعهده می‌گیرد (آشپزی می‌کند، درخانه می‌ماند، از بچه‌ها مراقبت می‌کند و ...). این اتفاق به تدریج مشکلات بسیار جدی ایجاد می‌کند که نیاز به مدیریت دارد.

۳. چشم‌پوشی از خواسته‌های منطقی خود

این که گاهی هر دو یا یکی از زوجین به دلیل عدم شناخت خواسته‌ها و نیاز‌های خود، آنها را بیان نمی‌کنند و از بسیاری از خواسته‌های منطقی خود چشم‌پوشی می‌کنند، باعث می‌شود که خیلی خوب به نظر بیایند، اما بعد از مدتی این موضوع برای فرد و حتی همسرش، خسته‌کننده می‌شود و به طلاق عاطفی می‌انجامد.

۴. شناخت‌نداشتن از احساسات

گاهی زوجین، احساسات و رفتار‌ها را از همدیگر متمایز نمی‌کنند و شناخت کافی از احساسات و ضرورت بیان آنها ندارند. مثلا خشم را با پرخاشگری اشتباه برداشت می‌کنند و از ناراحت شدن در زندگی‌مشترک، فرار می‌کنند! وجود برخی از احساسات در وجود انسان‌ها نشان دهنده سلامت‌روانی است. خشم هم از جمله احساساتی است که هر انسان سالم آن را تجربه می‌کند. انسان‌ها حق دارند عصبانی شوند و آن را بروز دهند. اما آنچه در این بین از اهمیت بسیاری برخوردار است، شیوه بروز دادن آن است. پرخاشگری در واقع بدترین نوع بروز خشم در انسان‌هاست. به‌طور کلی، زوجینی که احساسات ناخوشایند و خوشایند را ابراز نمی‌کنند، به اشتباه آن را دلیل خوب‌بودن در زندگی مشترک می‌دانند درصورتی که بروز احساسات می‌تواند یکنواختی زندگی مشترک را در بلندمدت کمتر و شوروشوق را زیادتر کند.

 این نکته را می‌توان استخراج کرد که گاهی لازم است رفتار‌ها و احساسات و خواسته‌های خود را از زندگی‌زناشویی بررسی کنیم و بیشتر بشناسیم. خودآگاهی مهارتی موثر برای تمرین شناخت احساسات، افکار، باور‌ها و نیاز‌های ماست و در این زمینه پیشنهاد می‌شود زوجین دوره‌های خودآگاهی را از مشاوران و روان‎شناسان باتجربه و متخصص بیاموزند. مهارت جرئت‌مندی و نشان‌دادن احساس خشم به شیوه موثر می‌تواند کارکرد موثری در زندگی مشترک داشته باشد. گاهی نشان‌دادن احساس خشم در کنار عشق به همسر از دیدگاه روان‌شناختی می‌تواند سازنده باشد. این موضوع همان‌قدرکه برای مرد پرمعناست برای زن به همان اندازه و گاهی بیشتر می‌تواند لذت‌بخش باشد.

۵. نپذیرفتن تفاوت‌های شخصیتی

در زندگی‌مشترک بین زن و مرد تفاوت‌هایی وجود دارد که شناسایی آنها در نقش و کارکرد خانواده و رابطه هر یک تاثیر می‌گذارد و گاهی ممکن است یک ویژگی برای یکی مثبت و برای دیگری منفی باشد. ابعاد مختلف این تفاوت‌ها را می‌توان در زمینه مسائل شخصیتی، جنسیتی، عاطفی، احساسی و فکری مطالعه کرد و تفاوت‌ها را شناسایی کرد. آشنایی با تفاوت‌ها برای سازگاری، نشاط، سلامت و آرامش در زندگی‌مشترک کارکردی موثر دارد. این کارکرد‌ها را می‌توان در عشق و محبت اعضای خانواده نسبت به یکدیگر، فضای صمیمی حاکم بر زندگی‌زناشویی، قضاوت عادلانه افراد نسبت به خود و دیگران، متعادل در رفتار، شادی و نشاط جست‌و‌جو کرد.

حاصل این آشنایی، درک متقابل میان اعضای خانواده، انتظارات بجا و واقع بینانه، بهره مندی از آزادی قانونمند و حرکت تکاملی خانواده به سمت تعالی خانواده است. هر مرد و زنی نیاز دارد توسط اطرافیانش، خانواده و همسر با وجود تفاوت‌های فردی‌اش، مورد پذیرش و حمایت قرار گیرد؛ بنابراین باید تفاوت‌های شخصیتی همدیگر را بپذیریم و سازگار شویم و از آنها برای رشد خانواده استفاده کنیم. در این زمینه آموزش مهارت‌های زناشویی می‌تواند در شناخت و پذیرش تفاوت‌های زوجین موثر باشد.

منبع: خراسان

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی